De telefoniste van de meldkamer hoort de man door de telefoon vloeken en tieren. Het meisje is doodsbenauwd dat haar vader ontdekt dat zij de politie aan het bellen is. Hij heeft al zo vaak gedreigd om haar weg te sturen naar zijn geboorteland.
De telefoniste komt erachter dat het meisje de politiecollega’s van het nabijgelegen wijkteam kent. De politie is namelijk een tijdje geleden op school in de klas geweest. De agenten hadden de kinderen goed geïnstrueerd om bij spoed 112 te bellen. Ze hadden de kinderen gezegd om zich bij een onveilige situatie thuis te verstoppen of misschien zelfs de voordeur op een kier te zetten voor de politie.
Dat heeft dit doodsbenauwde meisje gedaan en nu zit ze af te wachten en te fluisteren in haar telefoon tegen de centralist. Een paar keer benadrukt de centralist dat ik absoluut niet mag zeggen dat er iemand vanuit de woning heeft gebeld. In verband met de veiligheid van het meisje moet dit geheim blijven.
Meerdere politiemensen worden naar de woning gestuurd. En ik ben toevallig net in de buurt. Ik laat de politieauto staan en loop naar het juiste adres. Ik hoef niet op het huisnummer te letten, want uit een van de woningen komt een enorm geschreeuw. Mijn collega’s zijn er al en we maken een plan.
We besluiten om snel en stil naar binnen te gaan en de agressieve man te overrompelen. Dit alles om een eventuele gijzeling of erger te voorkomen. Stap voor stap lopen wij de trap op. Ik hoop dat de trap door ons gewicht niet zal gaan kraken. Het intense geschreeuw komt nu steeds dichterbij. Zachtjes sluipen we naar binnen en we zien de man met zijn rug naar de deur staan.
Ik zie een klein kamertje met een bed waarop een huilende, bloedende vrouw zit die haar kleine kinderen vasthoudt in haar armen. De vrouw wordt op haar beurt weer beschermd door een ongeveer twaalf jaar oud meisje. Heel even zie ik angst in haar grote donkere ogen als ze naar mij kijkt. Misschien is ze bang dat nu ontdekt wordt dat zij het is die de politie heeft gebeld. Ondertussen staat haar vader voor haar te brallen en schreeuwen en met zijn vuisten te zwaaien.
Meteen brengen wij de man onder controle. Hij schrikt en slaat wild om zich heen, maar het lukt om hem mee te nemen.
Uiteindelijk doet de vrouw aangifte en de man krijgt een huisverbod opgelegd. Het gezin is overgedragen aan Veilig Thuis. De wijkagent heeft het gezin daarna nog jaren gemonitord. En die grote donkere ogen ben ik nooit vergeten… net als hoe belangrijk politielessen op de basisschool zijn, zodat kinderen ons durven te vertrouwen.
Deze week is het de week tegen kindermishandeling. Heb jij vermoedens van kindermishandeling of -verwaarlozing? Bel 112 bij direct gevaar. Neem in andere gevallen contact op met Veilig Thuis via 0800-2000 of veiligthuis.nl.
#WeekTegenKindermishandeling #DoorbreekJIJDeStilte #VeiligThuis
Bron: Politie