Column: Zie ginds komt de stoomboot

Pepernoten, chocomel en mandarijntjes. Het Sinterklaasseizoen is weer aangebroken. Maandagavond begon het Sinterklaasjournaal aan een nieuw seizoen. Drie minuten nadat Dieuwertje Blok het journaal opent is Leon de eerste die de olifant in de kamer benoemt. Hij merkt op dat de roetveegpiet als alternatief voor de zwarte-Zwarte Piet wat hem betreft een fantasieloos poldermodel is en hij vraagt zich af of men binnen het Hilversumse nagedacht heeft op de impact die dit heeft op vaak al decennia bestaande Sint Nicolaas-verenigingen binnen de kleinere gemeenschappen. Laura geeft aan dat ze moeite heeft met de patriarchale meester-knecht structuur binnen het sinterklaasconcept. Lizzy valt haar bij en hekelt de rol van een Roomse bisschop in een kinderfeest. Julia gaat zelfs zover dat ze het hele concept van een evenement dat draait om het verwerven van goederen niet meer van deze tijd vindt. Ze haalt een quote aan van de veertiende Dalai Lama ,,Leef niet te materialistisch, want alle bezit is ballast.” Leon knikt. ,,Onze tevredenheid is ons beste bezit”, citeert hij William Shakespeare. Beiden zijn het er over eens dat het feitelijk van de zotten is dat nota bene op het moment dat in Glasgow een klimaatconferentie bezig is, de goedheiligman nog steeds per milieuvervuilende stoomboot komt. Lizzy vraagt zich hardop af waarom er geen genderneutrale Pieten zijn.

Of het werkelijk zo ging? Nee, natuurlijk niet. Mijn kinderen kijken naar het Sinterklaasjournaal zoals alle kinderen ernaar kijken. Met open mond en grote ogen. Sinterklaas is een magisch sprookje. Een evenement dat verbindt en verblijdt. Al het andere, alle (Pieten)discussies, zijn alleen volwassen gelul. Niet iedere zwarte Piet is een racist. Al vermoed ik wel dat elke racist pro-Zwarte Piet is. Niet iedereen die van mening is dat het karikaturale karakter van de Sints trouwe helpers niet meer van deze tijd is, is een nare verongelijkte drammer. Maar er zijn wel een hoop nare verongelijkte drammers die bereid zijn een kinderfeest te vergallen omdat ze zich op de lange tenen getrapt voelen.

Wat mij betreft laten we het bij het Sinterklaasjournaal. Een liefdevol programma dat met zichtbaar enthousiasme gemaakt wordt. Zij houden de roetveegpiet aan, dus wij ook. En als de Pieten volgend jaar met z’n allen in de speelgoedverf vallen, dan gaan we daar in mee. En dat de Pieten er in mijn jeugd anders uitzagen? Best. Dingen veranderen. Check voor de aardigheid eens de poppen van Sesamstraat in 1978, je schrikt je een pepernoot.

De voorpret voor het grote pakjesfestijn op 5 december is een meertrapsraket. Al dagen tellen we af naar het Journaal. Om daarmee af te tellen naar de aankomst van de Goedheiligman, waarna we toeleven naar pakjesavond. Leon en Julia hebben niet de flauwste notie van hetgeen er gebeurt, maar laten zich enthousiasmeren door hun grote zussen. Lizzy kijkt nagelbijtend toe naar de eerste beelden vanaf de stoomboot. We zijn nog maar een paar minuten onderweg of het eerste grote probleem van dit jaar doet zich voor: het stuurwiel breekt af. ,,Het komt allemaal goed”, houdt ze ons – en vooral zichzelf – zeker tien keer voor. Malle Pietje is een geliefd personage. Kenmerkend voor deze grappenmaker is zijn vermogen om een heel seizoen een running gag aan te houden. Lizzy lacht kleuterhard om de grap ‘Wat is er harder dan een ijzeren hamer?’ ‘EEN IJZEREN HAMER’ (op zeer harde toon dus). Ik werd vorig jaar gestoord van het mopje ‘Er zit iets op je neus’, gevolgd door ‘Toet!’ wanneer je aan je neus kwam. Ik voel mee met de meesters en juffen die de komende weken het ‘Wat is harder dan …’ grapje nog te uit en te na zullen moeten aanhoren.

De dag erna nemen we de speelgoedboeken door. Laura lijkt zich verplicht te voelen op élke pagina minimaal één item aan te wijzen dat ze graag wil hebben. Lizzy slaat hele pagina’s over maar gaat ervan uit dat ze de complete L.O.L-collectie en zo’n beetje alles wat roze en knuffelig is op haar lijstje kan zetten. Komende vrijdag hebben we een hypotheekgesprek in verband met een geplande verbouwing. Als we op de een of andere manier twintigduizend euro extra vrij kunnen maken, zou het moeten lukken om aan alle wensen tegemoet te komen.

Tekst: Martijn Schraven

Illustratie: Jules Calis / Pix4Profs