Column #1
**Het Hollandse Zomergevoel uit Mijn Jeugd**
De geur van versgeplukte aardbeien roept warme herinneringen op aan de zomers van mijn jeugd. Zomers waarin ik met mijn ouders op pad ging, langs de landelijke wegen van Noord-Brabant. Het landschap werd getooid met uitgestrekte velden en charmante boerderijen. Onderweg stopten we vaak bij een kleine kraam langs de weg, waar een lokale boer zijn pas geplukte aardbeien aanbood. De intense, zoete geur alleen al maakte ons blij. Mijn vader kocht een bakje, en we konden niet wachten om van die sappige rode vruchten te genieten.
Thuis aangekomen, verspreidde de geur van de aardbeien zich door de keuken. We aten ze vaak zo uit het vuistje, soms met een klodder slagroom erbij. Dat eenvoudige, maar heerlijke moment gaf me altijd een gevoel van thuis zijn, van verbondenheid met de natuur en de mensen om ons heen.
Dit zomergevoel, dat thuisgevoel, is tegenwoordig helaas niet meer vanzelfsprekend. De kleinschalige boeren, die onze zomers zo bijzonder maakten, hebben het steeds moeilijker. In Brussel wordt beleid gevoerd dat vooral gericht lijkt op schaalvergroting en winstmaximalisatie. Kleine boeren en familiebedrijven worden gedwongen om uit te breiden om te overleven. Ze kunnen vaak niet concurreren met de grote agrarische bedrijven en zien hun winstmarges slinken. Soms moeten ze hun producten zelfs onder de kostprijs verkopen.
Dit is niet alleen nadelig voor de boeren zelf, maar ook voor ons als consumenten en voor de natuur. Want voedsel en natuur kunnen heel goed hand in hand gaan. Juist de kleine boeren, die werken met respect voor het land, zorgen voor een gezonde bodem en biodiversiteit. Hun manier van werken staat vaak in schril contrast met de intensieve landbouw van de grote bedrijven, die gericht is op maximale productie tegen minimale kosten, vaak ten koste van het milieu.
Als geboren en getogen Brabander wil ik dat Hollandse zomergevoel terug. Ik wil dat de geur van verse aardbeien ons weer verwelkomt langs de weg, dat we weten dat we ons voedsel kopen bij een boer die met passie en zorg zijn producten teelt. Daarom moeten we in Europa opkomen voor de familiebedrijven en een halt toeroepen aan de toenemende macht van de aandeelhouders. Laten we ervoor zorgen dat de winst niet alleen naar de grote bedrijven gaat, maar dat er eerlijke prijzen betaald worden aan de kleine boeren die ons voedsel met zoveel liefde en aandacht produceren.
Mensen boven winst. Dat is waar het om gaat. Zo kunnen we ervoor zorgen dat de zomers van onze jeugd niet alleen mooie herinneringen blijven, maar ook een realiteit voor de toekomstige generaties.
—
Ufuk Kahya is kandidaat voor het Europees Parlement, lijst 1, nummer 8.
